"White Silence" od Methrylis!
06 grudnia 2015 
Film
nana | caroline black | leo mikaelson | methrylis | tris merit | darcey keegan | hennessy | gus | lan | mykie dee | aria nourt | tyler duhamel
I właśnie dlatego nigdy nie chcę mieć dzieci 
Z jednej strony małe i kochane, a później ten cały nieunikniony bunt i człowiek ma dość wszystkiego 
Tutaj wprawdzie jest to pokazane w dość dosadny sposób i faktycznie, miejmy nadzieję, że nie dojdzie do tego, że to co tu przedstawiłaś się spełni. Mimo to, film jako film, jest naprawdę bardzo dobry! Już dawno nie było mi dane oglądać tak rozbudowanej i jednocześnie dopracowanej fabuły, która zaskakuje na każdym kroku. Na początku byłam pewna, że będzie to jakiś film o tym całym buncie, który skończy się samobójstwem albo, wręcz przeciwnie, tym, że rodzice głównej bohaterki się nawrócą i zaczną w końcu zwracać na nią uwagę i okazywać jej miłość. A tu tak się fabuła rozwinęła, że szok 
Pięknie Ci to wyszło i pokazałaś, że jesteś świetna we wszystkim, za co się zabierzesz 
arcydzieło nie należy raczej do znanych nam komercyjnych horrorów 
kilka ładnych buziek, budująca napięcie muzyka i nieprzewidywalna fabuła to chyba jeden z tych horrorów, których szukam. oglądam film dokładnie 12 raz i wciąż mnie nie zanudził! 
coś w tym musi być 
genialny!!
Wooow, to była miazga, mówię serio! Film trzyma w napięciu, podoba mi się ta wielowątkowość, która przez cały seans nie pozwala odbiorcy spuścić wzrok z ekranu. I ten klimat, że niby każdy jest miły, ale z drugiej strony ciężko jednoznaczne stwierdzić, że żadna z postaci nie ma nic do ukrycia. Boże, urodziłem się, żeby oglądać takie filmy - zaskakują nas, kiedy myślimy, że teraz już wszystko jasne. No i brawa dla Arii Nourt, która niemalże wybitnie pokierowała swoją postacią - świetnie się ogląda jej przemianę z grzecznej dziewczynki w mordercę bez serca. Talent zdecydowanie po mamusi! No i gratuluje świetnego filmu, zrobił na mnie duże wrażenie, a mój apetyt na coś od Ciebie jest większy, niż kiedykolwiek! 
To jest coś po prostu niesamowitego! Meth, jaki Ty masz talent reżyserski, podczas premiery przez cały czas miałem otwartą jadaczkę, a wykładzina była w kałuży śliny 
takie są skutki mocnego wciągnięcia się oglądającego 
Fabuła jak zawsze jest mega, lubię bardzo dramaty i horrory, więc skradłaś moje serducho tą produkcją I na dodatek taka obsada, Hennessy zagrała cudownie Soundtrack dodał produkcji uroku. Meth, jesteś jedną z najlepszych reżyserek i już czekam na kolejne dzieło od Ciebie
Jak tak się przyjrzeć, to jest to naprawdę przerażające – ze względu na zachowania trójki głównych bohaterów, a w szczególności żądnej zemsty Amandy. Ale poza tym, produkcja naprawdę wysokiej klasy. Piękna oprawa graficzna Devereaux, och i ach, cudna. Osobiście najbardziej podobały mi się sceny kręcone w cyrku, bardzo widowiskowe. W skrócie, świetna produkcja!
Film „White Silence” zrobił na mnie ogromne wrażenie. Methrylis ma dar tworzenia wspaniałych historii, a tym scenariuszem po prostu skradła mi serce. Bardzo złożone dialogi, napięcie, genialna gra aktorska. Czego chcieć więcej? Kochamy ją za piękny głos i umiejętności aktorskie, ale reżyseria to zdecydowanie jej konik. Trzymam kciuki i żądam więcej tak wspaniałych produkcji.
Przerażający ten film, gdybym tam nie grała, to pewnie bym się bała sama go oglądać! Ale jak już się w czymś gra, to chyba się przestaje odczuwać taki strach, więc mogę obiektywnie stwierdzić, że fajnie wyszło i wszyscy świetnie się spisali!
Każdy film, który wyszedł spod Twojego "skrzydła" jest naprawdę czymś wyjątkowym. No po prostu podobają mi się Twoje produkcje 
omg, ty dobre filmy robisz jaram się, chociaż trochę smutno, ale jaram się i ogólnie to moja bff Hensia tam gra, pozderki
W pierwszej chwili zabrakło mi słów. Zaciekawiłaś mnie tym filmem do tego stopnia, że nie potrafiłem oderwać wzroku od ekranu.
Świetny film z świetnymi aktorami, fabułą, wspaniałą reżyserią i oczywiście… muzyką. Dzięki za współpracę!
06 grudnia 2015 
Film
nana | caroline black | leo mikaelson | methrylis | tris merit | darcey keegan | hennessy | gus | lan | mykie dee | aria nourt | tyler duhamel
"Kaleka w łazienkowym lustrze…
…chce obejrzeć miejsce zbrodni…"
KLIKNIJ NA PLAKAT, BY PRZEJŚĆ NA PROFIL FILMU
„Jutro jest zawsze pierwszym dniem końca twojego życia…”
…lecz kto wie, czy ten koniec nie nastąpi właśnie jutro…
Amanda Harris (Aria Nourt) to idealnie wyhodowana córka dwójki lekarzy. Uczęszczająca do najlepszej szkoły, przyjaźniąca się tylko z elitą, chodząca na wiele zajęć dodatkowych, z daleka jest wzorem do naśladowania. Niby zwyczajna nastolatka, pewna siebie i władcza, w rzeczywistości podporządkowana jest otoczeniu, niczym szmaciana laleczka tańcząc tak, jak jej zagrają. Coraz bardziej przepełniona goryczą, podduszana sznureczkami, którymi jest sterowana, w głębi ducha coraz częściej myśli o buncie. Nieśmiało i powoli stara się zrywać ze swoim dotychczasowym życiem, co spotyka się z ostrą krytyką jej rodziny i rzekomych przyjaciół. Po stronie Amandy stoją jedynie koleżanka Evelyn (Caroline Black) i młody fotograf Edward (Gus). Nastolatkę wciąż jednak blokują obawy przed nieuchronnymi zmianami, których zawsze się bała. Niespodziewanie jednak otrzymuje pomoc…
„Żyję dla dnia dzisiejszego i obawiam się mojego jutra…”
…obawy słuszne są, oto właśnie bowiem nadchodzi wyczekiwany koniec…
…pomoc, której nigdy nie chciała.
Późnojesienny wieczór, mglisty i deszczowy. Najlepiej ukryć się pod kocem z kubkiem gorącej czekolady, nie każdy jednak ma tyle szczęścia. Amanda, odprowadzana przez nowych przyjaciół, udaje się na ostatnie zajęcia dodatkowe, te też bowiem zamierza niebawem rzucić, kontynuując tym samym swój bunt. Ostatecznie jednak nie dociera na miejsce: podczas gdy Evelyn i Edward zostają nieco w tyle, Amanda wbiega na ulicę. Chwilę później słychać pisk opon i głuche uderzenie czegoś ciężkiego. A potem cisza, słodko-gorzka cisza pełna napięcia i strachu. Następny był przeraźliwy krzyk. Później…
„Tak, istnieję, ale czy żyję?…”
…dopiero zaczynasz żyć. Ale to wciąż nie jest pełnia…
Po kilku miesiącach Amanda powoli wraca do zdrowia. Przez dłuższy czas przykuta do łóżka, niemal obsesyjnie zastanawiała się nad tym, co się wydarzyło, a kiedy dowiaduje się, że sprawca uciekł i do tej pory nie został złapany, ogarnia ją wściekłość. Stara się jednak ukrywać swoje emocje, powoli planując, co zrobi, kiedy już wyjdzie ze szpitala. Kiedy dziewczyna dostaje upragnioną wolność, spotyka się z przyjaciółmi i przysięga, że znajdzie tego, który ją skrzywdził. Nie informując nikogo innego, cała trójka wyrusza śladem złoczyńcy, opierając się jedynie na tym, co powiedziała im policja. Ekscytujący pomysł na przygodę kończy się jednak w momencie, kiedy zaczyna brakować pieniędzy na jedzenie. Przyjaciele najpierw rozglądają się za pracami dorywczymi, szybko się jednak zniecierpliwiają i zaczynają kraść. Pewnego dna na gorącym uczynku przyłapuje ich Jeff (Tyler Duhamel). Nie zamierza jednak niczego zgłaszać na policję pod warunkiem, że podejmą pracę w wesołym miasteczku, którym zarządza. Tam poznają strażnika Mela (Leo Mikaelson) i jego żonę, akrobatkę Ellen (Hennessy) oraz tajemniczą i zamkniętą w sobie Hanę (Darcey Keegan). Pozornie miłe, zwyczajne małżeństwo chętnie pomaga przyjaciołom w odnalezieniu się w cyrkowej rzeczywistości.
„Czym jest ta przemoc, o którą się modlisz?…”
…niczym innym, jak ułudą odzianą w zbawienie…
Przez jakiś czas wszystko układa się wspaniale, a trójka przyjaciół powoli się przystosowuje. Problemy zaczynają się w momencie, kiedy u Ellen wykryto raka trzustki. I o ile kobieta stara się jakoś funkcjonować, a przede wszystkim nie tracić pogody ducha, tak Mel zaczyna się załamywać. Postanawia jednak zawalczyć o pieniądze na leczenie, a w tym celu zwraca się do starej przyjaciółki Rose (Mykie Dee).Podupadająca gwiazda filmowa jednak sama ma sporo problemów, a jednym z nich jest romans z nieletnim początkującym pisarzem Jordanem (Lan). Tymczasem z nieszczęścia Mela zamierza skorzystać Catherine (Nana), z zemsty chcąc doprowadzić do straty całego dorobku mężczyzny. Amanda, Evelyn i Edward, mocno związani już z trupą cyrkową, nie zamierza do tego dopuścić, zaczynają więc działać. Wspólnie ustalają, że w zmowie z Catherine jest nie kto inny, jak Hana. Przyjaciele próbują wymyślić plan, który skutecznie odstraszy Cath, wobec tego planują ją okrutnie postraszyć. W tym celu młodzi decydują się na makabryczny krok, zamierzają bowiem zamordować Hanę, a jej ciało dyskretnie ukazać Cath. Na nieszczęście, ich plan się udaje, a dla Amandy i jej znajomych to sygnał, że atak to najlepsza broń. Podnieceni ostatnim zwycięstwem, zamierzają się przyczaić na samą Catherine, z nią jednak zamierzają się uporać dużo brutalniej, niż z jej wspólniczką. Rozsmakowując się w widoku krwi, wyprutych wnętrzności i życia gasnącego w oczach ofiary, bezlitośnie pozbywają się konkurencji Mela.
„Tak, wiem, moje oczy są grzeszne…”
…a teraz dławię się nadzieją i wyrzutami sumienia…
To niestety nie pomaga, gdyż Mel nadal nie zdobył pieniędzy na leczenie, stan Ellen zaś ulega znacznemu pogorszeniu. Młodym było bardzo żal ich opiekuna, myśleli więc nawet nad tym, by wspólnymi siłami jakoś zdobyć dla niego pieniądze, czy to sposobem legalnym, czy nielegalnym. Amanda jednak ostatecznie stwierdza, że ważniejszą kwestią jest odnalezienie tego, kto ją potrącił tamtej felernej nocy. Rozwiązanie przychodzi niespodziewanie i jest wielce szokujące, tym bowiem, kto wówczas prowadził, był nie kto inny, jak… Mel. Wypruta ze wcześniejszego szacunku, jakim go darzyła, zamierza się zemścić z całą swoją mocą. Zaczyna od Ellen, fundując jej przedwczesną, jakże bolesną śmierć, dalej zaś chce pozbyć się wszystkich bliskich mężczyzny. O ile Edward jest po stronie przyjaciółki, tak Evelyn zaczyna pękać i ucieka. Przerażona i zagubiona, sama nie wie, co robić — wie, że jeśli nic nikomu nie powie, Amanda w końcu ją złapie, jeśli zaś na nią doniesie policji, ci w końcu dojdą, że Evelyn jest współwinna zamordowania Catherine i Hany. Ukrywając się, natrafia na starą znajomą swojej matki, Melanie (Tris Merit). Nie mając pojęcia, co ją do tego podkusiło, opowiada jej całą historię. Ku jej uldze i zaskoczeniu, Melanie na razie nie chce niczego zgłaszać policji. Pomaga jednak Evelyn zadecydować, co powinna dalej zrobić, oferuje także swoją pomoc. Spanikowana, zupełnie nie spodziewa się po sobie decyzji, jaką podjęła, zamierza bowiem nie uciekać, a wrócić. Wrócić, stanąć po stronie Mela i walczyć z Amandą i Edwardem, dla których wyrywanie z ludzi życia stało się najsilniejszym narkotykiem…
„To jest umysł, z którym przyszło ci walczyć…”
Aria Nourt - Amanda
Caroline Black — Evelyn
Gus — Edward
Tyler Duhamel — Jeff
Leo Mikaelson — Mel
Hennessy — Ellen
Tris Merit — Melanie
Mykie Dee — Rose
Lan — Jordan
Nana — Catherine
Darcey Keegan — Hana
1. Frozen River — Gullveig
2. Aquarium — Tyler Duhamel
3. Holy Patience — Tyler Duhamel
4. Chasing Cars — Jaila Rossiter
5. Dust in the Wind — Jaila Rossiter
6. Nurse Helps to Escape — Jaila Rossiter
7. Crowded Street — Jaila Rossiter
8. After The Rain — Jaila Rossiter
9. Huckleberry — Ripper
10. Hunger — Ripper
11. Hyacinth — Ripper
12. Hyperspeed — Ripper
13. Life After Death — Ripper
„White Silence” to kolejny film wyreżyserowany przez rockową piosenkarkę Methrylis. Artystka, skupiająca się głównie na muzyce i aktorstwie, już dawno temu stwierdziła, że chciałaby spróbować również tej gałęzi show-biznesu, co idzie jej całkiem dobrze, biorąc pod uwagę przychylne oceny zarówno krytyków, jak i fanów. Tym razem Methrylis postanowiła na dramat z elementami horroru, który na nowo definiuje termin „bunt nastolatków”. Tutaj bowiem główni bohaterowie, nieletni Amanda, Evelyn i Edward w pogoni za zemstą dowiadują się, jak smakuje morderstwo, by następnie dalej się nim sycić. Kiedy sprawy zachodzą za daleko, tylko jedna z trójki przyjaciół zaczyna odczuwać wyrzuty sumienia. Ale skąd akurat taki pomysł? — Zastanawiałam się, jak będzie się przejawiał bunt u nastolatków za kolejne pięćdziesiąt lat. Kiedyś to było pyskowanie do rodziców, potem ucieczki z domu i ćpanie. Siłą rzeczy kolejne są morderstwa, prawda? Mam nadzieję, że moja wizja nigdy się nie ziści. Film pokazuje też, jak wielki wpływ na rozwój dziecka mają rodzice. W przypadku Amandy, jej opiekunowie zawiedli na całej linii, co potem było bardzo wyraźnie widać — tłumaczy.
Premiera filmu miała miejsce 22 października 2060 w Helsinkach. Na czerwonym dywanie mogliśmy ujrzeć reżyserkę, aktorów wraz osobami towarzyszącymi oraz osoby odpowiedzialne za soundtrack.
…chce obejrzeć miejsce zbrodni…"
KLIKNIJ NA PLAKAT, BY PRZEJŚĆ NA PROFIL FILMU
„Jutro jest zawsze pierwszym dniem końca twojego życia…”
…lecz kto wie, czy ten koniec nie nastąpi właśnie jutro…
Amanda Harris (Aria Nourt) to idealnie wyhodowana córka dwójki lekarzy. Uczęszczająca do najlepszej szkoły, przyjaźniąca się tylko z elitą, chodząca na wiele zajęć dodatkowych, z daleka jest wzorem do naśladowania. Niby zwyczajna nastolatka, pewna siebie i władcza, w rzeczywistości podporządkowana jest otoczeniu, niczym szmaciana laleczka tańcząc tak, jak jej zagrają. Coraz bardziej przepełniona goryczą, podduszana sznureczkami, którymi jest sterowana, w głębi ducha coraz częściej myśli o buncie. Nieśmiało i powoli stara się zrywać ze swoim dotychczasowym życiem, co spotyka się z ostrą krytyką jej rodziny i rzekomych przyjaciół. Po stronie Amandy stoją jedynie koleżanka Evelyn (Caroline Black) i młody fotograf Edward (Gus). Nastolatkę wciąż jednak blokują obawy przed nieuchronnymi zmianami, których zawsze się bała. Niespodziewanie jednak otrzymuje pomoc…
„Żyję dla dnia dzisiejszego i obawiam się mojego jutra…”
…obawy słuszne są, oto właśnie bowiem nadchodzi wyczekiwany koniec…
…pomoc, której nigdy nie chciała.
Późnojesienny wieczór, mglisty i deszczowy. Najlepiej ukryć się pod kocem z kubkiem gorącej czekolady, nie każdy jednak ma tyle szczęścia. Amanda, odprowadzana przez nowych przyjaciół, udaje się na ostatnie zajęcia dodatkowe, te też bowiem zamierza niebawem rzucić, kontynuując tym samym swój bunt. Ostatecznie jednak nie dociera na miejsce: podczas gdy Evelyn i Edward zostają nieco w tyle, Amanda wbiega na ulicę. Chwilę później słychać pisk opon i głuche uderzenie czegoś ciężkiego. A potem cisza, słodko-gorzka cisza pełna napięcia i strachu. Następny był przeraźliwy krzyk. Później…
„Tak, istnieję, ale czy żyję?…”
…dopiero zaczynasz żyć. Ale to wciąż nie jest pełnia…
Po kilku miesiącach Amanda powoli wraca do zdrowia. Przez dłuższy czas przykuta do łóżka, niemal obsesyjnie zastanawiała się nad tym, co się wydarzyło, a kiedy dowiaduje się, że sprawca uciekł i do tej pory nie został złapany, ogarnia ją wściekłość. Stara się jednak ukrywać swoje emocje, powoli planując, co zrobi, kiedy już wyjdzie ze szpitala. Kiedy dziewczyna dostaje upragnioną wolność, spotyka się z przyjaciółmi i przysięga, że znajdzie tego, który ją skrzywdził. Nie informując nikogo innego, cała trójka wyrusza śladem złoczyńcy, opierając się jedynie na tym, co powiedziała im policja. Ekscytujący pomysł na przygodę kończy się jednak w momencie, kiedy zaczyna brakować pieniędzy na jedzenie. Przyjaciele najpierw rozglądają się za pracami dorywczymi, szybko się jednak zniecierpliwiają i zaczynają kraść. Pewnego dna na gorącym uczynku przyłapuje ich Jeff (Tyler Duhamel). Nie zamierza jednak niczego zgłaszać na policję pod warunkiem, że podejmą pracę w wesołym miasteczku, którym zarządza. Tam poznają strażnika Mela (Leo Mikaelson) i jego żonę, akrobatkę Ellen (Hennessy) oraz tajemniczą i zamkniętą w sobie Hanę (Darcey Keegan). Pozornie miłe, zwyczajne małżeństwo chętnie pomaga przyjaciołom w odnalezieniu się w cyrkowej rzeczywistości.
„Czym jest ta przemoc, o którą się modlisz?…”
…niczym innym, jak ułudą odzianą w zbawienie…
Przez jakiś czas wszystko układa się wspaniale, a trójka przyjaciół powoli się przystosowuje. Problemy zaczynają się w momencie, kiedy u Ellen wykryto raka trzustki. I o ile kobieta stara się jakoś funkcjonować, a przede wszystkim nie tracić pogody ducha, tak Mel zaczyna się załamywać. Postanawia jednak zawalczyć o pieniądze na leczenie, a w tym celu zwraca się do starej przyjaciółki Rose (Mykie Dee).Podupadająca gwiazda filmowa jednak sama ma sporo problemów, a jednym z nich jest romans z nieletnim początkującym pisarzem Jordanem (Lan). Tymczasem z nieszczęścia Mela zamierza skorzystać Catherine (Nana), z zemsty chcąc doprowadzić do straty całego dorobku mężczyzny. Amanda, Evelyn i Edward, mocno związani już z trupą cyrkową, nie zamierza do tego dopuścić, zaczynają więc działać. Wspólnie ustalają, że w zmowie z Catherine jest nie kto inny, jak Hana. Przyjaciele próbują wymyślić plan, który skutecznie odstraszy Cath, wobec tego planują ją okrutnie postraszyć. W tym celu młodzi decydują się na makabryczny krok, zamierzają bowiem zamordować Hanę, a jej ciało dyskretnie ukazać Cath. Na nieszczęście, ich plan się udaje, a dla Amandy i jej znajomych to sygnał, że atak to najlepsza broń. Podnieceni ostatnim zwycięstwem, zamierzają się przyczaić na samą Catherine, z nią jednak zamierzają się uporać dużo brutalniej, niż z jej wspólniczką. Rozsmakowując się w widoku krwi, wyprutych wnętrzności i życia gasnącego w oczach ofiary, bezlitośnie pozbywają się konkurencji Mela.
„Tak, wiem, moje oczy są grzeszne…”
…a teraz dławię się nadzieją i wyrzutami sumienia…
To niestety nie pomaga, gdyż Mel nadal nie zdobył pieniędzy na leczenie, stan Ellen zaś ulega znacznemu pogorszeniu. Młodym było bardzo żal ich opiekuna, myśleli więc nawet nad tym, by wspólnymi siłami jakoś zdobyć dla niego pieniądze, czy to sposobem legalnym, czy nielegalnym. Amanda jednak ostatecznie stwierdza, że ważniejszą kwestią jest odnalezienie tego, kto ją potrącił tamtej felernej nocy. Rozwiązanie przychodzi niespodziewanie i jest wielce szokujące, tym bowiem, kto wówczas prowadził, był nie kto inny, jak… Mel. Wypruta ze wcześniejszego szacunku, jakim go darzyła, zamierza się zemścić z całą swoją mocą. Zaczyna od Ellen, fundując jej przedwczesną, jakże bolesną śmierć, dalej zaś chce pozbyć się wszystkich bliskich mężczyzny. O ile Edward jest po stronie przyjaciółki, tak Evelyn zaczyna pękać i ucieka. Przerażona i zagubiona, sama nie wie, co robić — wie, że jeśli nic nikomu nie powie, Amanda w końcu ją złapie, jeśli zaś na nią doniesie policji, ci w końcu dojdą, że Evelyn jest współwinna zamordowania Catherine i Hany. Ukrywając się, natrafia na starą znajomą swojej matki, Melanie (Tris Merit). Nie mając pojęcia, co ją do tego podkusiło, opowiada jej całą historię. Ku jej uldze i zaskoczeniu, Melanie na razie nie chce niczego zgłaszać policji. Pomaga jednak Evelyn zadecydować, co powinna dalej zrobić, oferuje także swoją pomoc. Spanikowana, zupełnie nie spodziewa się po sobie decyzji, jaką podjęła, zamierza bowiem nie uciekać, a wrócić. Wrócić, stanąć po stronie Mela i walczyć z Amandą i Edwardem, dla których wyrywanie z ludzi życia stało się najsilniejszym narkotykiem…
„To jest umysł, z którym przyszło ci walczyć…”
Aria Nourt - Amanda
Caroline Black — Evelyn
Gus — Edward
Tyler Duhamel — Jeff
Leo Mikaelson — Mel
Hennessy — Ellen
Tris Merit — Melanie
Mykie Dee — Rose
Lan — Jordan
Nana — Catherine
Darcey Keegan — Hana
1. Frozen River — Gullveig
2. Aquarium — Tyler Duhamel
3. Holy Patience — Tyler Duhamel
4. Chasing Cars — Jaila Rossiter
5. Dust in the Wind — Jaila Rossiter
6. Nurse Helps to Escape — Jaila Rossiter
7. Crowded Street — Jaila Rossiter
8. After The Rain — Jaila Rossiter
9. Huckleberry — Ripper
10. Hunger — Ripper
11. Hyacinth — Ripper
12. Hyperspeed — Ripper
13. Life After Death — Ripper
„White Silence” to kolejny film wyreżyserowany przez rockową piosenkarkę Methrylis. Artystka, skupiająca się głównie na muzyce i aktorstwie, już dawno temu stwierdziła, że chciałaby spróbować również tej gałęzi show-biznesu, co idzie jej całkiem dobrze, biorąc pod uwagę przychylne oceny zarówno krytyków, jak i fanów. Tym razem Methrylis postanowiła na dramat z elementami horroru, który na nowo definiuje termin „bunt nastolatków”. Tutaj bowiem główni bohaterowie, nieletni Amanda, Evelyn i Edward w pogoni za zemstą dowiadują się, jak smakuje morderstwo, by następnie dalej się nim sycić. Kiedy sprawy zachodzą za daleko, tylko jedna z trójki przyjaciół zaczyna odczuwać wyrzuty sumienia. Ale skąd akurat taki pomysł? — Zastanawiałam się, jak będzie się przejawiał bunt u nastolatków za kolejne pięćdziesiąt lat. Kiedyś to było pyskowanie do rodziców, potem ucieczki z domu i ćpanie. Siłą rzeczy kolejne są morderstwa, prawda? Mam nadzieję, że moja wizja nigdy się nie ziści. Film pokazuje też, jak wielki wpływ na rozwój dziecka mają rodzice. W przypadku Amandy, jej opiekunowie zawiedli na całej linii, co potem było bardzo wyraźnie widać — tłumaczy.
Premiera filmu miała miejsce 22 października 2060 w Helsinkach. Na czerwonym dywanie mogliśmy ujrzeć reżyserkę, aktorów wraz osobami towarzyszącymi oraz osoby odpowiedzialne za soundtrack.
Z jednej strony małe i kochane, a później ten cały nieunikniony bunt i człowiek ma dość wszystkiego 
Tutaj wprawdzie jest to pokazane w dość dosadny sposób i faktycznie, miejmy nadzieję, że nie dojdzie do tego, że to co tu przedstawiłaś się spełni. Mimo to, film jako film, jest naprawdę bardzo dobry! Już dawno nie było mi dane oglądać tak rozbudowanej i jednocześnie dopracowanej fabuły, która zaskakuje na każdym kroku. Na początku byłam pewna, że będzie to jakiś film o tym całym buncie, który skończy się samobójstwem albo, wręcz przeciwnie, tym, że rodzice głównej bohaterki się nawrócą i zaczną w końcu zwracać na nią uwagę i okazywać jej miłość. A tu tak się fabuła rozwinęła, że szok 
Pięknie Ci to wyszło i pokazałaś, że jesteś świetna we wszystkim, za co się zabierzesz 
1 osoba uważa tę wypowiedź za fajną!
nie należy raczej do znanych nam komercyjnych horrorów 
kilka ładnych buziek, budująca napięcie muzyka i nieprzewidywalna fabuła to chyba jeden z tych horrorów, których szukam. oglądam film dokładnie 12 raz i wciąż mnie nie zanudził! 
coś w tym musi być 
genialny!!
1 osoba uważa tę wypowiedź za fajną!
1 osoba uważa tę wypowiedź za fajną!
takie są skutki mocnego wciągnięcia się oglądającego 
Fabuła jak zawsze jest mega, lubię bardzo dramaty i horrory, więc skradłaś moje serducho tą produkcją I na dodatek taka obsada, Hennessy zagrała cudownie Soundtrack dodał produkcji uroku. Meth, jesteś jedną z najlepszych reżyserek i już czekam na kolejne dzieło od Ciebie
1 osoba uważa tę wypowiedź za fajną!
1 osoba uważa tę wypowiedź za fajną!
1 osoba uważa tę wypowiedź za fajną!
1 osoba uważa tę wypowiedź za fajną!
1 osoba uważa tę wypowiedź za fajną!
jaram się, chociaż trochę smutno, ale jaram się i ogólnie to moja bff Hensia tam gra, pozderki
1 osoba uważa tę wypowiedź za fajną!
1 osoba uważa tę wypowiedź za fajną!
Dzięki za współpracę!
2 osoby uważają tę wypowiedź za fajną!
Daily Wonderlife
Artykuły
Artykuły