MAMBO MYNATT POZYWA CHARLESA MORRISHA!
22 sierpnia 2016 
Skandale
pozew | plagiat | charles morrish | mambo mynatt | mix'n'match
Kilka tygodni temu miała miejsce premiera filmu “MIX’N’MATCH” wyreżyserowanego przez Charlesa Morrisha, znanego wcześniej z takich produkcji jak seria filmów “Uranium” czy też “Greeniceland”. Jak się okazuje komedia, która według doniesień towarzyszących przed wydaniem była inspirowana życiem Josha Hartnetta, nie tylko z niego czerpała wzorce.. Inspiracji tej doszukała się Mambo Mynatt, która uznała film Szkota za plagiat własnego dorobku i postanowiła go pozwać!
Jak dobrze wiemy, kubańska artystka wydała ostatnio niespodziewanie album “Necromantica” i bazujący na nim film o tym samym tytule. Nie jest to jednak ten kawałek dorobku pani West, który uznała za skopiowany bez jej wiedzy. Aby go znaleźć, należałoby cofnąć się do późnych lat 50, kiedy wydała swój pierwszy album “Bachelorette Party”, a następnie jego reedycję połączoną z filmem krótkometrażowym “Ugly Kid, Wrong Party”. Wszystko to utrzymane w brzmieniach disco i klimatem rodem z lat 70 i 80. Brzmi znajomo? Póki co można to uznac tylko za zwykłą zbieżność i powszechne nawiązywanie do starych trendów, lecz zagłębmy się dalej!
Według doniesień osób związanych ze sprawą, oprócz wcześniej wymienionych podobieństw, Mambo oskarża reżysera o nadmierną inspirację jej… życiem, sposobem bycia i dokonaniami na początku kariery, zarzucając mu między innymi wzorowanie postaci Imayi, granej przez niedawno debiutującą Estherę na image’u z początków jej kariery oraz kopiowaniu występów w programach rozrywkowych i na trasie koncertowej podczas promowania albumu z 2057 roku. Udowodniła to za pomocą eseju na swoim profilu w serwisie Instagram, gdzie wskazuje na wszystkie podobieństwa przywołując klatki z filmu i porównując je do kadrów z teledysków do takich utworów jak tego do piosenki tytułowej czy “Just In It For The Thrill”, a także do zarejestrowanego nagrania z trasy koncertowej promującej album, które zostało wydane na DVD i w serwisach streamingowych rok po wydaniu krążka. Ponadto pani West uważa film za rasistowski z powodu tylko jednej czarnej aktorki o odpowiednio czarnym kolorycie skóry.
To jednak nie wszystko! Oberwało się również ścieżce dźwiękowej podczas określonych momentów w filmie, która zawiera użyte bez pozwolenia artystki sample z większości piosenek. To samo oskarżenie wędruje w stronę autorów piosenek do filmu, czyli Dusk i Jesse’ego Pinkmana. Znana ze swoich podbojów miłosnych transseksualistka oskarżana jest o plagiat utworów “Oh, Marsha” i “Streetwalker” w piosenkach “Thick As Thieves” oraz “You’ll Be Back, Honey” w “Candy Boys”. Natomiast Jesse Pinkman słyszy zarzuty nie tylko plagiatu utworów, ale także o zniesławieniu Mambo Mynatt w “The Middle-Aged Pink Wig’ Divo Drama”, które opowiada o postaci granej przez Estherę, lecz pomiędzy wierszami jest dissem na kubańską artystkę, która określa ten utwór jako “spisek reżysera i piosenkarza mający na celu skopiowanie jej twórczości, a następnie jej wyśmianiu”.
Poproszona o komentarz w tej sprawie oskarżycielka rzuciła w naszego dziennikarza egzemplarzem płyty, która stanowi podstawę jej pozwu, a reżyser zapytany o zdanie w tej sprawie odpowiedział słowami “Przecież to zwykłe kłamstwa. Czuję się oszukany, dotknięty i zastraszony takimi działaniami. Jako szanowany, poważany a przede wszystkim poważny wypisz wymaluj reżyser wiem co oraz kiedy biorę przed nagraniem filmu i nie przypominam sobie syntezatora przepuszczanego przez autotune, w którym specjalizuje się ta pani, twierdząc, że nagrywa disco. Proszę więc poszukać innej ofiary.” Mambo Mynatt przysięgła jednak, że jeśli nie wygra sprawy, to oskarży wszystkich o rasizm i pozwie ponownie.
Wybacz Mambo, ale chyba wyolbrzymiasz to wszystko. 
Co do "wzorowania" się na jej twórczości to rozumiem wzburzenie Mambo, sam wściekłbym się, gdyby ktoś bezczelnie podbierał mi pomysły (oczywiście, jeśli film faktycznie będzie bazowany na plagiacie), natomiast zarzuty o rasizm są co najmniej śmieszne. Nigdy nie zrozumiem o co chodzi Czarnoskórym artystom z tym "za mało czarnych", przecież powstaje masa filmów i produkcji, w których zdecydowaną większość stanowią Czarnoskórzy. Biali aktorzy nie skarżą się przecież, że nie są zatrudniani w takich filmach. A nawet jeśli Czarnoskórzy aktorzy pojawiają się rzadko to nie zawsze jest to spowodowane rasizmem. Czasem po prostu w zamyśle reżysera od początku postać ma być biała, nie za względu na jego niechęć do Czarnoskórej aktorki, lecz na charakter, w jakim postać ma grać, temperament czy ogólny wydźwięk filmu. Mi osobiście odpowiadają aktorzy wszystkich ras, lecz są role, w których widzę tylko białych i role, w których widzę tylko czarnych. Tyle.
Yyy też nie sądzę, by to był plagiat, więc póki co
coraz ciekawiej na tym dw, czekam na rozwój wydarzeń i powiedzmy, że na razie nie osądzam hihi
ej mambo z jednej strony propsy dla cb ale z tej kolejnej to ty nigdy mn nie zaprosiłaś na nic i wgl tylko nagrywasz te swoje arty a dsco impreza mixnmasz to ja tam jednak gram no i ja no jednak po ich stronie sry straciłaś mnie ju
takie niezbyt mocne te dowody no ale zobaczymy jak sprawa sie rozwinie
nom, dokładnie, sama przeciwko tej frajerce spiskowałam i "wyśmiałam", więc rozumiem Morrisha 
DDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD
22 sierpnia 2016 
Skandale
pozew | plagiat | charles morrish | mambo mynatt | mix'n'match
Kilka tygodni temu miała miejsce premiera filmu “MIX’N’MATCH” wyreżyserowanego przez Charlesa Morrisha, znanego wcześniej z takich produkcji jak seria filmów “Uranium” czy też “Greeniceland”. Jak się okazuje komedia, która według doniesień towarzyszących przed wydaniem była inspirowana życiem Josha Hartnetta, nie tylko z niego czerpała wzorce.. Inspiracji tej doszukała się Mambo Mynatt, która uznała film Szkota za plagiat własnego dorobku i postanowiła go pozwać!
Jak dobrze wiemy, kubańska artystka wydała ostatnio niespodziewanie album “Necromantica” i bazujący na nim film o tym samym tytule. Nie jest to jednak ten kawałek dorobku pani West, który uznała za skopiowany bez jej wiedzy. Aby go znaleźć, należałoby cofnąć się do późnych lat 50, kiedy wydała swój pierwszy album “Bachelorette Party”, a następnie jego reedycję połączoną z filmem krótkometrażowym “Ugly Kid, Wrong Party”. Wszystko to utrzymane w brzmieniach disco i klimatem rodem z lat 70 i 80. Brzmi znajomo? Póki co można to uznac tylko za zwykłą zbieżność i powszechne nawiązywanie do starych trendów, lecz zagłębmy się dalej!
Według doniesień osób związanych ze sprawą, oprócz wcześniej wymienionych podobieństw, Mambo oskarża reżysera o nadmierną inspirację jej… życiem, sposobem bycia i dokonaniami na początku kariery, zarzucając mu między innymi wzorowanie postaci Imayi, granej przez niedawno debiutującą Estherę na image’u z początków jej kariery oraz kopiowaniu występów w programach rozrywkowych i na trasie koncertowej podczas promowania albumu z 2057 roku. Udowodniła to za pomocą eseju na swoim profilu w serwisie Instagram, gdzie wskazuje na wszystkie podobieństwa przywołując klatki z filmu i porównując je do kadrów z teledysków do takich utworów jak tego do piosenki tytułowej czy “Just In It For The Thrill”, a także do zarejestrowanego nagrania z trasy koncertowej promującej album, które zostało wydane na DVD i w serwisach streamingowych rok po wydaniu krążka. Ponadto pani West uważa film za rasistowski z powodu tylko jednej czarnej aktorki o odpowiednio czarnym kolorycie skóry.
To jednak nie wszystko! Oberwało się również ścieżce dźwiękowej podczas określonych momentów w filmie, która zawiera użyte bez pozwolenia artystki sample z większości piosenek. To samo oskarżenie wędruje w stronę autorów piosenek do filmu, czyli Dusk i Jesse’ego Pinkmana. Znana ze swoich podbojów miłosnych transseksualistka oskarżana jest o plagiat utworów “Oh, Marsha” i “Streetwalker” w piosenkach “Thick As Thieves” oraz “You’ll Be Back, Honey” w “Candy Boys”. Natomiast Jesse Pinkman słyszy zarzuty nie tylko plagiatu utworów, ale także o zniesławieniu Mambo Mynatt w “The Middle-Aged Pink Wig’ Divo Drama”, które opowiada o postaci granej przez Estherę, lecz pomiędzy wierszami jest dissem na kubańską artystkę, która określa ten utwór jako “spisek reżysera i piosenkarza mający na celu skopiowanie jej twórczości, a następnie jej wyśmianiu”.
Poproszona o komentarz w tej sprawie oskarżycielka rzuciła w naszego dziennikarza egzemplarzem płyty, która stanowi podstawę jej pozwu, a reżyser zapytany o zdanie w tej sprawie odpowiedział słowami “Przecież to zwykłe kłamstwa. Czuję się oszukany, dotknięty i zastraszony takimi działaniami. Jako szanowany, poważany a przede wszystkim poważny wypisz wymaluj reżyser wiem co oraz kiedy biorę przed nagraniem filmu i nie przypominam sobie syntezatora przepuszczanego przez autotune, w którym specjalizuje się ta pani, twierdząc, że nagrywa disco. Proszę więc poszukać innej ofiary.” Mambo Mynatt przysięgła jednak, że jeśli nie wygra sprawy, to oskarży wszystkich o rasizm i pozwie ponownie.
Co sądzicie o całej sprawie? Czy całe to zagranie jest tylko sposobem na promocję i desperackim posunięciem ze strony Mambo w celu podniesienia sprzedaży starych egzemplarzy płyty, czy ma rację co do plagiatu? Czy Charles Morrish straci całą swoją reputację jako szanowany i zdolny reżyser? Czy sędzia okaże się rasistą i Mambo nie wygra sprawy?
no ale zobaczymy jak sprawa sie rozwinie
Bhang Bizqvitt (dezaktywowana) : czuję się urażona w tym momencie nic nie zrobiłam ok 22 sierpnia 2016
Bhang Bizqvitt (dezaktywowana) : ble odnośnie wizji Andersa wykorzystującego Twój język ok 22 sierpnia 2016
DDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDDD
Daily Wonderlife
Artykuły
Artykuły