Po tym gwałtownym uderzeniu w ciemności
Podniesiesz się i odejdziesz
Myśląc, jak bardzo jesteś teraz pusta
I czy twoje wszystkie wieczorne makijaże przed lustrem
I lekceważenie okazywane młodszym chłopcom
Musiały cię zaprowadzić tutaj.
Ograniczona przez to, czym jesteś
Do tego, czego oczekują po tobie inni
Tutaj, w tym zamarzniętym ogrodzie
Drżysz i wymiotujesz —
Przerażona, pijana wśród drzew
Dziwisz się, jak bardzo tamte gesty, co domagały się czułości,
Były dalekie od niej.
Już chichotanie o miłości masz za sobą,
Przestałaś być dziecinna,
Lecz wciąż daleka od starości
Rzygasz między kwiaty,
A w ciepłych zatęchłych pokojach
Zabawa dalej trwa.
Chyba już widzisz jakiś sens w odejściu
Od tamtej chmary pijanych istnień,
(…)
Za sto tysięcy minut też pewnie będziesz pamiętać
Tę prywatkę,
Ten nudny sobotni wieczór,
Gdy z twoich oczu wypadły planety
I rozprysnęły się w podmiejskiej trawie.
Podniesiesz się i odejdziesz
Myśląc, jak bardzo jesteś teraz pusta
I czy twoje wszystkie wieczorne makijaże przed lustrem
I lekceważenie okazywane młodszym chłopcom
Musiały cię zaprowadzić tutaj.
Ograniczona przez to, czym jesteś
Do tego, czego oczekują po tobie inni
Tutaj, w tym zamarzniętym ogrodzie
Drżysz i wymiotujesz —
Przerażona, pijana wśród drzew
Dziwisz się, jak bardzo tamte gesty, co domagały się czułości,
Były dalekie od niej.
Już chichotanie o miłości masz za sobą,
Przestałaś być dziecinna,
Lecz wciąż daleka od starości
Rzygasz między kwiaty,
A w ciepłych zatęchłych pokojach
Zabawa dalej trwa.
Chyba już widzisz jakiś sens w odejściu
Od tamtej chmary pijanych istnień,
(…)
Za sto tysięcy minut też pewnie będziesz pamiętać
Tę prywatkę,
Ten nudny sobotni wieczór,
Gdy z twoich oczu wypadły planety
I rozprysnęły się w podmiejskiej trawie.
1 osoba uważa tę wypowiedź za fajną!
I po dwóch latach milczenia,
po tym, jak starannie
wzajemnie się unikali,
nie składali świątecznych życzeń,
przestali się spotykać
ze wspólnymi znajomymi,
teraz przypadkiem spotykają się
na ulicy
i nawet udaje im się dzięki inercji
radośnie przywitać.
Co było dwa lata temu?
Szare powietrze wypełnione krzykiem.
Walizka wypełniona jej porwanym ubraniem.
Ze światem trzeba rozmawiać - mówi
ona, na zawsze od niego odchodząc. -
Z nim można się porozumieć.
Warto szukać potrzebnych słów.
Warto nie bać się mówić jego językiem.
A on nie wie, co jej odpowiedzieć.
On nie ma słów.
Boi się coś jej powiedzieć.
Stoją,
milczą,
nikt nie chce udawać silniejszego,
niż naprawdę jest.
U niego zmarszczki wokół oczu
zrobiły się jeszcze głębsze -
zauważa ona - od niewyspania i smutku
i palce zrobiły się jeszcze bardziej żółte
od tytoniu
i ubranie, to samo ubranie
co dwa lata temu - myśli
ona z zazdrością.
Ma jasne trampki - zauważa on -
i włosy ufarbowała na ognisty kolor,
można się oparzyć,
i usta, jakie ma usta - myśli on -
gorące, spierzchnięte:
być może długo i szczęśliwie całuje się z kimś
na tym wietrze,
choć najprawdopodobniej dalej całymi dniami
stoi na ulicy, w deszczu,
rozdając
nikomu niepotrzebne
ulotki
z reklamą kursów angielskiego.
Serhij Żadan z tomu "Antena"
po tym, jak starannie
wzajemnie się unikali,
nie składali świątecznych życzeń,
przestali się spotykać
ze wspólnymi znajomymi,
teraz przypadkiem spotykają się
na ulicy
i nawet udaje im się dzięki inercji
radośnie przywitać.
Co było dwa lata temu?
Szare powietrze wypełnione krzykiem.
Walizka wypełniona jej porwanym ubraniem.
Ze światem trzeba rozmawiać - mówi
ona, na zawsze od niego odchodząc. -
Z nim można się porozumieć.
Warto szukać potrzebnych słów.
Warto nie bać się mówić jego językiem.
A on nie wie, co jej odpowiedzieć.
On nie ma słów.
Boi się coś jej powiedzieć.
Stoją,
milczą,
nikt nie chce udawać silniejszego,
niż naprawdę jest.
U niego zmarszczki wokół oczu
zrobiły się jeszcze głębsze -
zauważa ona - od niewyspania i smutku
i palce zrobiły się jeszcze bardziej żółte
od tytoniu
i ubranie, to samo ubranie
co dwa lata temu - myśli
ona z zazdrością.
Ma jasne trampki - zauważa on -
i włosy ufarbowała na ognisty kolor,
można się oparzyć,
i usta, jakie ma usta - myśli on -
gorące, spierzchnięte:
być może długo i szczęśliwie całuje się z kimś
na tym wietrze,
choć najprawdopodobniej dalej całymi dniami
stoi na ulicy, w deszczu,
rozdając
nikomu niepotrzebne
ulotki
z reklamą kursów angielskiego.
Serhij Żadan z tomu "Antena"
1 osoba uważa tę wypowiedź za fajną!
„Może zapytasz dlaczego się jeszcze nie poddałem? Dlaczego nadal do Ciebie piszę, choć od dłuższego czasu jest to już tylko śmieszne? Najprawdopodobniej z tego samego powodu, dla którego miliony ludzi na całym świecie wciąż na nowo otwierają zawirusowaną pocztę elektroniczną z podejrzanymi tytułami jak I LOVE YOU czy NEW LOVE, choć byli co najmiej tysiąc razy ostrzegani: ponieważ marzą o miłości tak bardzo (czy się do tego przyznają, czy nie), że wolą zaryzykować bezpowrotne zniszczenie plików niż to, że z obawy przed wirusami skasują prawdziwy list miłosny. Wprawdzie żaden taki list nigdy w życiu do nich nie przyjdzie, ale oni i tak nie przestaną żywić nadziei”.
Michal Viewegh
Michal Viewegh
- Jeśli to wszystko jest takie wspaniałe, takie ważne i doniosłe, to dlaczego czuję się tak podle?
– Bo nie możesz oddychać.
Przekręciłam głowę, żeby na nią spojrzeć.
– Co?
– Jesteś martwa w środku. Straciłaś to, co napędzało cię do życia.
" To nie może się udać" Abby Jimenezz
– Bo nie możesz oddychać.
Przekręciłam głowę, żeby na nią spojrzeć.
– Co?
– Jesteś martwa w środku. Straciłaś to, co napędzało cię do życia.
" To nie może się udać" Abby Jimenezz
1 osoba uważa tę wypowiedź za fajną!
W głowie mamy przerwę
A duszę trzyma nić
Ile można tkwić
W pomiędzy?
Bo czuję, że stoimy sobie razem na krawędzi
….
Czy ciebie nie przeraża, że stoimy na krawędzi?
Pomiędzy
Jak długo można tkwić?
https://www.youtube.com/watch?v=mI7OEz_w8F8
A duszę trzyma nić
Ile można tkwić
W pomiędzy?
Bo czuję, że stoimy sobie razem na krawędzi
….
Czy ciebie nie przeraża, że stoimy na krawędzi?
Pomiędzy
Jak długo można tkwić?
https://www.youtube.com/watch?v=mI7OEz_w8F8
Mówisz
Gdybyśmy byli razem
przynosiłbym rano
bułki i mleko
Mielibyśmy
wspólne drzwi
wspólne światło
wspólną noc
Lecz dzielą nas
klucze
schody
mieszkania
oczy mężczyzny
oczy kobiety
nawet płacząca wierzba na podwórku
pod którą nam nie wolno się całować
Mówisz
Jesteś dla mnie
jak wschód słońca
żeby go zobaczyć
odwracam się od ludzi plecami
— M. Hillar
Gdybyśmy byli razem
przynosiłbym rano
bułki i mleko
Mielibyśmy
wspólne drzwi
wspólne światło
wspólną noc
Lecz dzielą nas
klucze
schody
mieszkania
oczy mężczyzny
oczy kobiety
nawet płacząca wierzba na podwórku
pod którą nam nie wolno się całować
Mówisz
Jesteś dla mnie
jak wschód słońca
żeby go zobaczyć
odwracam się od ludzi plecami
— M. Hillar
"Z okazji dnia kobiet życzę, żeby mężczyźni już przestali do nich strzelać".
Julia Szychowiak
Julia Szychowiak
2 osoby uważają tę wypowiedź za fajną!
"Przez lat dwadzieścia dziewięć
wiedziałaś wszystko; tylko
jednego do dziś nie wiesz:
jak mi się znudzić
(…)"
Stanisław Barańczak
1 osoba uważa tę wypowiedź za fajną!
Nie przepraszaj, to moja wina.
Taka już ze mnie fatalna dziewczyna. 🤡
https://youtu.be/OnAEwmFx9Eo?si=wYpkQwanDGJA93kg
2 osoby uważają tę wypowiedź za fajną!
"(…) większość ludzi uważa, że miłość to sprawa obiektu, a nie zdolności. Ludzie ci często sądzą, że świadczy to o sile ich miłości, jeżeli nie kochają nikogo poza 'ukochaną' osobą. (…) Ponieważ nie dostrzega się, że miłość jest działaniem, siłą ducha, dochodzi się do przekonania, że wystarczy jedynie znaleźć właściwy obiekt – a potem wszystko potoczy się już samo. Pogląd taki da się porównać do stanowiska człowieka, który chce malować, ale nie uczy się sztuki malarstwa, tylko twierdzi, że musi poczekać na odpowiedni obiekt, a potem kiedy już go znajdzie, będzie malował znakomicie".
Erich Fromm "O sztuce miłości"
4 osoby uważają tę wypowiedź za fajną!
"Po ośmiu latach małżeństwa osiągnęli ten etap, kiedy ludzie zaczynają dawać sobie użyteczne prezenty, takie, które bardziej potwierdzają ich wspólne trwanie w życiu niż wyrażają uczucia. Rozpakowując komplety wieszaków, duże słoiki, kamienny dzban na oliwki albo elektryczną temperówkę, mówili: 'O to mi właśnie chodziło', i robili to szczerze. Nawet prezenty pod postacią bielizny wydawały się teraz bardziej praktyczne niż erotyczne. Z okazji którejś rocznicy ślubu dał jej kartkę, na której napisał: 'Wyczyściłem ci wszystkie buty' - i rzeczywiście tak zrobił: spryskał środkiem chroniącym przed deszczem wszystko co zamszowe, wysmarował wybielaczem parę starych tenisówek, które wciąż nosiła, wypolerował skórzane botki na wojskowy połysk i potraktował resztę jej obuwia pastą, szczotką, szmatką, flanelką, harówką, poświęceniem, miłością".
Julian Barnes "Puls"
4 osoby uważają tę wypowiedź za fajną!
Jest piękna, ale pięknych kobiet się głównie pragnie. Do kochania trzeba znaleźć niezwykłą.
3 osoby uważają tę wypowiedź za fajną!
Oczywiście, że musimy umrzeć.
Jakże inaczej świat by się pozbył
starych numerów telefonicznych
których nie potrafimy zapomnieć?
Jakże inaczej świat by się pozbył
starych numerów telefonicznych
których nie potrafimy zapomnieć?
2 osoby uważają tę wypowiedź za fajną!
więc jesteś jesteś jesteś
daj niech sprawdzę
niech cię dotknę raz jeszcze dłonią i ustami
niech w oczy spojrzę chociaż najmniej wierzę
oślepłym ze zdumienia oczom
jeszcze twój głos usłyszeć chcę
zapachem się zaciągnąć
pojąć cię raz na zawsze wszystkimi zmysłami
i nigdy nie zrozumieć i ciągle na nowo
dochodzić prawdy pocałunkami
Halina Poświatowska
1 osoba uważa tę wypowiedź za fajną!
Cause my baby's sweet as can be
She give me toothaches just from kissin’ me
https://www.youtube.com/watch?v=nH7bjV0Q_44
She give me toothaches just from kissin’ me
https://www.youtube.com/watch?v=nH7bjV0Q_44
„- Czy Pani pije herbatę z cukrem?
- Tak.
- To dobrze. Ale ja piję bez cukru. Możemy teraz pojechać na kawę, Pani zamówi swoją kawę, a ja Pani podam swój kawałek cukru. Potem ja wyjadę z tego miasta, wrócę tutaj za pół roku, znów się spotkamy i pójdziemy na kawę, a wtedy ja w milczeniu położę przed Panią kostkę cukru. I nie odezwę się ani słowem, a Pani już będzie wszystko wiedzieć o tym, co przeżyłem w ciągu tego pół roku”.
- Marek Hłasko
2 osoby uważają tę wypowiedź za fajną!
"Kochać kogoś, to jak wprowadzić się do nowego domu (…). Na początku człowiek zachwyca się tym, co nowe, każdego ranka się dziwi, że to należy do niego, jakby się bał, że w każdej chwili ktoś może wpaść przez drzwi i powiedzieć, że zaszła pomyłka, że wcale nam nie przysługuje takie piękne mieszkanie. Ale z biegiem lat fasada niszczeje, tu i ówdzie drewno pęka i już kocha się ten dom nie za to, jaki jest doskonały, tylko raczej dlatego, że nie jest. Człowiek uczy się jego wszystkich kątów i zakamarków. Jak otwierać drzwi, żeby klucz nie blokował się w zamku, kiedy jest zimno na dworze. Które deski w podłodze się uginają, kiedy się po nich stąpa, i jak otwierać drzwi szafy, żeby nie skrzypiały. To właśnie to, te wszystkie małe tajemnice sprawiają, że to naprawdę jest twój dom. "
Wczytywanie... Więcej
Dołącz do nas
Witaj nieznajomy! Trafiłeś na stronę internetowej gry online - Wonderlife. W naszym dużym wirtualnym świecie możesz wcielić się w gwiazdę muzyki, filmu, mody i literatury. Nie zwlekaj, naprawdę warto - dołącz do nas!
Witaj nieznajomy! Trafiłeś na stronę internetowej gry online - Wonderlife. W naszym dużym wirtualnym świecie możesz wcielić się w gwiazdę muzyki, filmu, mody i literatury. Nie zwlekaj, naprawdę warto - dołącz do nas!