" title="# 
Jestem szczęśliwy.
"Zakochana w koszu"
1.
Szkoła. Największy postrach całej
młodzieży. Nie chcesz, ale musisz.
Mnie właśnie to czeka. A na dodatek
jest środek drugiego semestru i nikogo
nie znam. Urodziłam się w Polsce, ale
w wieki 12 lat przeprowadziliśmy się z
rodzicami do Londynu z powodu
zmiany ich miejsca pracy. I właśnie z
tego samego powodu przeprowadziliś
my się znowu do Polski. Jak mus to
mus. Przekraczając próg więzienia
wszystkie oczy zwróciły się na mnie.
Na moich policzkach natychmiast
pojawił się ten znienawidzony przeze
mnie róż. Rozejrzałam się po
korytarzu. Po prawej stronie były
szafki takie jak w szkołach w
Londynie. Nie wiedziałam, że w Polsce
są takie szkoły z takimi szafkami.
Oczywiście przy szafkach było
mnóstwo uczniów, ale moją uwagę
zwróciły trzy lalki barbie. Może nie
były tak bardzo uwalone tapetą, ale
trochę jej miały, do tego te ciuchy.
Różowe bluzeczki i spódniczki. Prosto
z półki w supermarkecie. Nagle w
klatce piersiowej poczułam ból i
upadłam na podłogę. Spojrzałam w
górę i zobaczyłam jakiegoś chłopaka.
Miał na sobie niebieską koszulę w
kratę i czarne jeansy.
- Hej nic ci nie jest? - spytał
wyciągając rękę w moją stronę.
- Nie. Wszystko ok. - powiedziałam
podając mu moją rękę. Gdy ją chwycił
poczułam się jakoś dziwnie. - Dzięki. -
uśmiechnęłam się.
- Jestem Natan. A ty pewnie Paulina?
- Tak. Ale wolę jak mówi się do mnie
Paula.
- Ok. A więc tak, pan dyrektor prosił
mnie żebym cię oprowadził po szkole.
- powiedział uśmiechając się. -
Jesteśmy w jednej klasie. Dokładnie w
3c. Klasa jest fajna i mała. Jest w niej
15 osób. Z tobą 16. Numer naszej sali
to 141, na trzecim piętrze. Szkoła jest
dość duża, ale jak już poznasz każde
zakamarki to wcale nie jest taka duża.
Hmm… coś jeszcze? A tak teraz mamy
Polski. Chodź to zaprowadzę cię do
sali. Następna lekcja to w-f. Ale ty
jesteś nowa to przez jakieś dwa
tygodni ćwiczyć nie musisz.
- Fajnie. - powiedziałam uśmiechając
się. Dochodziliśmy już do klasy. Nie
powiem, że Natan nie jest przystojny,
ale najprawdopodobniej taki chłopka
jak on ma już dziewczynę. Weszliśmy
do klasy i wszystkie osoby popatrzyły
się na mnie.
- A więc tak, to jest Paula i będzie od
dzisiaj chodzić z nami do klasy. -
powiedział Natan do klasy.
- Witaj, Paula. Jestem twoją
wychowawczynią. Mamy razem lekcje
codziennie. Każdy w klasie ma swoje
ustalone miejsce. Ty siądziesz z
Natalią. - powiedziała i wskazała na
rudą dziewczynę w końcu klasy. Ta
tylko się promiennie się uśmiechnęła.
Podeszłam do ławki i się
uśmiechnęłam.
- Hej! Jestem Natalia.
- Paulina, ale mów Paula.
******************************
****************
Jeżeli przeczytaliście, komentujcie i
dawajcie lajki
Kolejna część za 5 like! Do dzieła!
1.
Szkoła. Największy postrach całej
młodzieży. Nie chcesz, ale musisz.
Mnie właśnie to czeka. A na dodatek
jest środek drugiego semestru i nikogo
nie znam. Urodziłam się w Polsce, ale
w wieki 12 lat przeprowadziliśmy się z
rodzicami do Londynu z powodu
zmiany ich miejsca pracy. I właśnie z
tego samego powodu przeprowadziliś
my się znowu do Polski. Jak mus to
mus. Przekraczając próg więzienia
wszystkie oczy zwróciły się na mnie.
Na moich policzkach natychmiast
pojawił się ten znienawidzony przeze
mnie róż. Rozejrzałam się po
korytarzu. Po prawej stronie były
szafki takie jak w szkołach w
Londynie. Nie wiedziałam, że w Polsce
są takie szkoły z takimi szafkami.
Oczywiście przy szafkach było
mnóstwo uczniów, ale moją uwagę
zwróciły trzy lalki barbie. Może nie
były tak bardzo uwalone tapetą, ale
trochę jej miały, do tego te ciuchy.
Różowe bluzeczki i spódniczki. Prosto
z półki w supermarkecie. Nagle w
klatce piersiowej poczułam ból i
upadłam na podłogę. Spojrzałam w
górę i zobaczyłam jakiegoś chłopaka.
Miał na sobie niebieską koszulę w
kratę i czarne jeansy.
- Hej nic ci nie jest? - spytał
wyciągając rękę w moją stronę.
- Nie. Wszystko ok. - powiedziałam
podając mu moją rękę. Gdy ją chwycił
poczułam się jakoś dziwnie. - Dzięki. -
uśmiechnęłam się.
- Jestem Natan. A ty pewnie Paulina?
- Tak. Ale wolę jak mówi się do mnie
Paula.
- Ok. A więc tak, pan dyrektor prosił
mnie żebym cię oprowadził po szkole.
- powiedział uśmiechając się. -
Jesteśmy w jednej klasie. Dokładnie w
3c. Klasa jest fajna i mała. Jest w niej
15 osób. Z tobą 16. Numer naszej sali
to 141, na trzecim piętrze. Szkoła jest
dość duża, ale jak już poznasz każde
zakamarki to wcale nie jest taka duża.
Hmm… coś jeszcze? A tak teraz mamy
Polski. Chodź to zaprowadzę cię do
sali. Następna lekcja to w-f. Ale ty
jesteś nowa to przez jakieś dwa
tygodni ćwiczyć nie musisz.
- Fajnie. - powiedziałam uśmiechając
się. Dochodziliśmy już do klasy. Nie
powiem, że Natan nie jest przystojny,
ale najprawdopodobniej taki chłopka
jak on ma już dziewczynę. Weszliśmy
do klasy i wszystkie osoby popatrzyły
się na mnie.
- A więc tak, to jest Paula i będzie od
dzisiaj chodzić z nami do klasy. -
powiedział Natan do klasy.
- Witaj, Paula. Jestem twoją
wychowawczynią. Mamy razem lekcje
codziennie. Każdy w klasie ma swoje
ustalone miejsce. Ty siądziesz z
Natalią. - powiedziała i wskazała na
rudą dziewczynę w końcu klasy. Ta
tylko się promiennie się uśmiechnęła.
Podeszłam do ławki i się
uśmiechnęłam.
- Hej! Jestem Natalia.
- Paulina, ale mów Paula.
******************************
****************
Jeżeli przeczytaliście, komentujcie i
dawajcie lajki
Kolejna część za 5 like! Do dzieła!
Cruel (dezaktywowana) 
Joanna! ^_^
Joanna! ^_^
Cruel (dezaktywowana) : No własnie.. Przez Aloisa w końcu nie pooglądałam 2 serii ^_^ 14 lutego 2012
[link=http://komixxy.pl/1020850/Niektore-slowa-dojrze…_1264974] Och . Tak w życiu jest na serio. 
Dołącz do nas
Witaj nieznajomy! Trafiłeś na stronę internetowej gry online - Wonderlife. W naszym dużym wirtualnym świecie możesz wcielić się w gwiazdę muzyki, filmu, mody i literatury. Nie zwlekaj, naprawdę warto - dołącz do nas!
Witaj nieznajomy! Trafiłeś na stronę internetowej gry online - Wonderlife. W naszym dużym wirtualnym świecie możesz wcielić się w gwiazdę muzyki, filmu, mody i literatury. Nie zwlekaj, naprawdę warto - dołącz do nas!